Wniebowzięcie Maryi

Wniebowzięcie Maryi

Chrześcijaństwo, już od pierwszych wieków swej historii, wierzyło we Wniebowzięcie Maryi Dziewicy. Tradycja oficjalnego święta Wniebowzięcia, sięga prawdopodobnie już VI wieku.

Jak pisze francuski biskup, Michel Dubost w swej książce "Marie" (wyd. Mame, Paryż 2002): "Święto Wniebowzięcia wzięło swój początek w Jerozolimie, ale trudno ustalić w jakim czasie. Narodziny tego święta, związane są być może z konsekracją Kościoła, poświęconego Maryi w Kathisma (miejscowość, gdzie zatrzymała się Dziewica Maryja), przez biskupa Juvénal (422-458). Bardziej prawdopodobnym jest jednak, że narodziny tego święta związane są z konsekracją kościoła w Gethsemani, blisko Jerozolimy, już w VI wieku. Jakkolwiek by to było, święto zostało rozszerzone na całe Imperium, przez cesarza Maurycego (582-602) pod nazwą Zaśnięcia Dziewicy Maryi. Było ono obchodzone zawsze 15 sierpnia. Rok liturgiczny Kościoła Wschodniego zaczyna się 1 września. Naprawdę zaczyna się on w dniu Narodzenia Maryi, a kończy się z dniem Jej wejścia do chwały wiecznej, 15 sierpnia. Dopiero w połowie XX wieku, święto Wniebowzięcia Dziewicy Maryi, będzie ogłoszone jako "dogmat Kościoła", przez papieża Piusa XII, w 1950 r. "Wreszcie Dziewica Niepokalana, ochroniona przez Boga od zmazy grzechu pierworodnego, po dokonaniu swego ziemskiego życia, została podniesiona z ciałem i duszą, do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana, jako Królowa świata tak, aby być jakoby całkowicie upodobnioną do swego Syna, Pana panów, zwycięzcy grzechu i śmierci" (Watykan II, Lumen gentium 59). Wniebowzięcie Świętej Dziewicy, jest szczególnym udziałem w Zmartwychstaniu Jej Syna i antycypacją zmartwychwstania innych chrześcijan.


Ekipa MDN

Equipe de MDN