Matka Boża z Walsingham, «angielski Nazaret »

Pomimo, że sanktuarium Matki Bożej z Walsingham pochodzi już z okresu średniowiecza, rok 1997 naznaczył 100-lecie powrotu do kultu maryjnego w tym znanym centrum maryjnym Walsingham, położonym w hrabstwie Norfolk w Anglii. « Angielski Nazaret » jest świętym miejscem uznanym i bardzo cenionym przez chrześcijan kraju. Według legendy, fundatorką sanktuarium była bogata wdowa, pochodzenia szlacheckiego, Richelda z Faverces (1061 r.) Manuskrypt z XV w. opisuje " balladę z Walsingham " i tłumaczy jak ta szlachetna wdowa chciała uhonorować Matkę Bożą. Miała ona we śnie wizję Świętej Dziewicy, ktόra jej ukazała Święty Dom nazaretański, wyrażając pragnienie, by zbudowano kaplicę ku Jej czci, tych samych rozmiarόw. Najświętsza Panna powiedziała jej rόwnież, że w tym miejscu lud będzie celebrował Zwiastowanie, źrόdło odkupienia ludzkości i znajdzie w tym pomoc we wszystkich potrzebach. Richelda miała tę wizję trzykrotnie i każdorazowo ta prośba była do niej skierowana. Będąc przekonana o prawdziwości przekazu, postanowiła wykonać polecenie Matki Bożej. Jednakże rozmiary relatywne tej konstrukcji, wydawały się jej, jak i konstruktorom niejasne. Widząc, że projekt nie posuwa się do przodu, spędziła noc na modlitwie.

Sami aniołowie skończyli budowę kaplicy z Walsingham

Jej błagania otrzymały natychmiastową odpowiedź, gdyż Matka Boża spowodowała, że aniołowie ukończyli budowę na miejscu, ktόre Ona wybrała, około 200 stόp od miejsca gdzie pracowali robotnicy. Z biegiem lat, wiele cudόw było przypisanych Matce Bożej z Walsingham, włącznie z tym, ktόry uratował życie krόla Edwarda I, od spadającego na niego muru. W XIV w., cudowny Dom z Narfolk został przyćmiony przez Święty Dom w Loreto, we Włoszech, w pobliżu Ankony. Według innej legendy, dom rodzinny Dziewicy z Nazaretu, został przeniesiony przez aniołόw, z Palestyny do Fiume (była Jugosławia). Nie spowodowało to jednak należnej uwagi ani czci. Aniołowie przenieśli jeszcze dwukrotnie, rόwnież bez sukcesu Święty Dom w pobliże Recanati we Włoszech. W rezultacie, w r. 1295, Święty Dom Maryi znalazł się w Loreto, nad morzem Adriatyckim. Wreszcie, historyczna bazylika Walsingham została wzniesiona w XV i XVI w. Powiększający się bunt protestancki osłabił zapał kultu maryjnego w Anglii. Do tego czasu Walsingham było bardzo popularnym miejscem pielgrzymek. W roku 1534, przeor i kanonicy z Walsingham podpisali Akt Supremacji, stając się w ten sposόb pierwszymi podwładnymi autorytetowi Henryka VIII. Podczas następnych wiekόw, sanktuarium popadło w ruinę i jego wcześniejsza sława została całkowicie zapomniana.

Odrodzenie kultu Matki Bożej z Walsingham w XIX wieku

W XIX w. Charlotte Boyd, bogata dama zdecydowała odrestaurowywać sanktuarium w taki sam sposόb, jak inna bogata wdowa zaczęła budowę w XI wieku. Dla pielgrzymόw podrόżujących z Londynu do Walsingham, ostatnim miejscem postoju jest kaplica usytuowana o około 1 mili od sanktuarium i znana pod nazwą « Slipper Chapel » (kaplica sandałόw), ponieważ pielgrzymi tu właśnie zdejmowali buty, aby przejść ostatnią milę boso. Mały dom z XIV w. służył za oborę dla zwierząt, zanim Charlotte Boyd postanowiła go odrestaurować. Plan ten się skonkretyzował po jej nawrόceniu się na katolicyzm. Około r. 1890, kupiła kaplicę i ofiarowała ją opactwu w Downside. Bractwo Matki Bożej Odkupienia (Our Lady of Ransom), zajęło się jej odnowieniem i piękny rzeźbiony posąg Dziewicy z Dzieciątkiem zajął honorowe miejsce. On się znajduje aktualnie w King’s Lynn. Od ponad 100 lat (20 sierpień 1897 r.) procesje pielgrzymόw od King’s Lynn do Kaplicy Sandałów naznaczyły powrόt publicznego kultu do Matki Bożej z Walsingham. Jednakże przez całą generację, Kościόł katolicki nie wykazywał entuzjazmu do sanktuarium. Powodem tego stanu rzeczy był fakt, że przez 19 wiekόw wielu katolikόw z Anglii i Irlandii nie podtrzymywało wysiłkόw kardynała Manninga i innych, zmierzających do pobudzenia kultu publicznego, procesji itp… Wierni byli przyzwyczajeni do powściągliwości i rezerwy w wyrażaniu kultu, uznając takie praktyki za obce naleciałości. W rezultacie, zrekonstruowanie sanktuarium w Walsingham nie miało na początku większego efektu na katolikach angielskich. Jednak w r. 1920, proboszcz anglikański z Walsingham, Alfred Hope-Patten, zdecydował odnowić życie sanktuarium, pod auspicjami Kościoła angielskiego.

Sanktuarium maryjne z powołaniem ekumenicznym

Ogrom projektu anglikańskiego wywołał zainteresowanie katolikόw, ktόrzy dołożyli starań, aby rozbudzić kult do Matki Bożej. Aktualnie, to sanktuarium katolickie bardzo się rozwinęło, szczegόlnie od czasu rekonstrukcji Kaplicy Pojednania. Dzisiaj, dwa sanktuaria z ich hotelami są popularne i bardzo uczęszczane. Kiedyś, anglikanie i katolicy nie uznawali publicznie ich wzajemnego istnienia w Walsingham. Nawet drogowskazy w starym mieście wskazywały z jednej strony « Sanktuarium Matki Bożej z Walsingham » a w drugą stronę « Sanktuarium Odkupienia ». Wszystko uległo zmianie, kiedy to 15 lat temu, Jan-Paweł II przyjechał do Anglii i celebrował mszę świętą w kościele w Wembley, z obrazem Dziewicy z Walsingham na ołtarzu. Obraz został umieszczony wspόlnie przez dyrektora sanktuarium katolickiego i anglikańską administrację. Następnie anglikanie i katolicy uznali się wzajemnie w publikacjach i wspόlnej działalności. Relacje ekumeniczne jednak z powodu pewnych elementόw zbytniej gorliwości w wyrażaniu kultu, były przez pewien okres trochę napięte, lecz teraz się znacznie uciszyły. Aktualny administrator anglikański, Martin Warner, uważa aktualny stan rzeczy za okres "zapuszczania korzeni na zimę". Jest on optymistą i myśli, że przyczyni się to do umocnienia wzajemnego zrozumienia między Kościołem katolickim i protestanckim. Niektόrzy katolicy angielscy mόwią o trudnościach dotyczących doktryny i kultu maryjnego. Aktualnie, Kościόł katolicki posiada generację księży i profesorόw, ktόrzy otrzymali niewielką wiedzę z dziedziny mariologii i praktycznie uznają tylko kult symboliczny do Maryi Panny. Jednak oczekiwałoby się od księży i profesorόw, przybywających do Walsingham i do innych miejsc maryjnych, żeby potrafili mόwić do tłumόw wiernych z większym entuzjazmem i aby widoczne było, że ich serca są przepełnione miłością do Matki Boga. Wiele uroczystych naborzeństw jest celebrowanych w sanktuarium w Walsingham. Nowy witraż reprezentujący Zwiastowanie, zrealizowany przez Alfreda Fisher, został dodany do Kaplicy Sandałόw. Jeszcze inny ofiarowało bractwo Matki Bożej Odkupienia.

Nasza Pani od Morza, “Stella Maris”

Matka Boża z Walsingham jest rόwnież znana pod wezwaniem « Dziewica Morska ». Legenda mediewalna opowiada, że Ona ratuje marynarzy będących w niebezpieczeństwie. Hotel dla pielgrzymόw anglikańskich nazywa się “Stella Maris”, czyli Gwiazda Morza. Jest to najstarszy tytuł nadany Maryi. Walsingham znajduje się w odległości kilku mil od wybrzeża Norfolk ; jest miejscem modlitwy i miejscem uzdrowień, reprezentuje ocalenie od sztormu i zatonięć oraz ofiaruje czyste wody i spokojny port, we wszystkich prόbach życiowych. Abyśmy mogli na nowo mόwić o Anglii jako o « Our Lady’s Dowry » dziedzictwie Matki Bożej.

________________

Frère John M. Samaha