Maryja w zamyśle Boga

MATKA ODKUPICIELA zajmuje scisle okreslone miejsce w planie zbawienia, bowiem

„gdy (...) nadeszla pelnia czasu, zeslal Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupil tych, którzy podlegali Prawu, abysmy mogli otrzymac przybrane synostwo. Na dowód tego, ze jestescie synami, Bóg wyslal do serc naszych Ducha Syna swego, który wola: Abba, Ojcze!" (Ga 4, 4-6).

[...] Sa to bowiem slowa, które slawia zarazem milosc Ojca, poslannictwo Syna, dar Ducha Swietego, Niewiaste, z której narodzil sie Odkupiciel oraz nasze Boze synostwo w tajemnicy „pelni czasu". Ta „pelnia" wskazuje na wyznaczony odwiecznie moment, w którym Ojciec poslal Syna swego, „aby kazdy, kto w Niego wierzy, nie zginal, ale mial zycie wieczne" (J 3, 16). Oznacza ona blogoslawiona chwile, w której Slowo, które bylo u Boga, „stalo sie cialem i zamieszkalo wsród nas" (J 1, 1. 14), stajac sie naszym bratem. Pelnia ta naznacza chwile, w której Duch Swiety, który juz wylal na Maryje z Nazaretu pelnie laski, uksztaltowal w Jej dziewiczym lonie ludzka nature Chrystusa. Okresla chwile, w której poprzez wkroczenie wiecznosci w czas, ten sam czas zostaje odkupiony i napelniwszy sie tajemnica Chrystusa, staje sie w sposób definitywny „czasem zbawienia". Pelnia ta naznacza wreszcie tajemniczy poczatek drogi Kosciola. Kosciól bowiem w liturgii pozdrawia Maryje z Nazaretu jako swój poczatek, gdyz w Niepokalanym Poczeciu widzi zapowiedz zbawczej laski paschalnej, przewidzianej dla najszlachetniejszego z jej czlonków, a nade wszystko, poniewaz we Wcieleniu spotyka nierozlacznie zjednoczonych Chrystusa i Maryje: Tego, który jest jego Panem i Glowa, i Te, która wypowiedziawszy pierwsze fiat Nowego Przymierza, jest jego prawzorem jako oblubienicy i matki.

Ioannes Paulus PP. II, Redemptoris mater §1.

Ekipa MDN